HARMONIC DISSONANCE

Kunnen we de essentie van menselijke verbondenheid vastleggen; het ongrijpbare gevoel van 'eenheid' dat boven en buiten de fysieke aanwezigheid van een ander menselijk lichaam ligt?

In HARMONIC DISSONANCE- SYNCHRON(ICIT)Y werken, Dikker + Oostrik (< Suzanne Dikker >, Neurowetenschapper aan NYU & UU en < Matthias Oostrik >, Interactive Media Artist) samen met < Arnoud Traa > (Geluidsontwerper en -componist) en ICK om menselijke synchroniciteit en synchronie te onderzoeken door middel van artistiek en wetenschappelijk onderzoek. Dansers en bezoekers dragen EEG-apparaten, die hun hersengolven meten terwijl ze interageren met audiovisuele reflecties van hun bewegingen. Dit stelt het team in staat te onderzoeken hoe bewegingssynchronie (coördinatie, spiegeling, unisono, anticipatie, resonantie, spel, enz.) kan leiden tot een gevoel van saamhorigheid, tot synchroniciteit van de geest.

HARMONIC DISSONANCE - SYNCHRON(ICIT)Y is een performatief kunst/wetenschap onderzoek gebaseerd op van fragmenten uit het repertoire van choreografen Emio Greco en Pieter C. Scholten. In het paradigma van de artistieke signatuur van Emio Greco en Pieter C. Scholten, wordt synchroniciteit gedefinieerd als een 'duale utopie', een doel, een ideaal, waarbij een kwalitatieve relatie van 'één lichaam' wordt nagestreefd, die duidelijk wordt onderscheiden van alleen maar samen dansen.

Synchronie en synchroniciteit ontleed:
HARMONIC DISSONANCE - SYNCHRON(ICIT)Y presenteert de bevindingen van een driedaagse workshop bij ICK in 2018,  gericht op het definiëren van synchronie en het onderverdelen in zijn primaire delen. Deze noties worden gebruikt voor verder onderzoek rondom het bereiken van de 'duale utopie' van synchroniciteit.

Voor informatie en vragen over HARMONIC DISSONANCE - SYNCHRON(ICIT)Y neem contact op met SuzanTunca@ickamsterdam.nl 

 

                                                                  CONCEPTUAL CLOUD