We play so hard it hurts is een solo geregisseerd en gespeeld door Fernando Troya. Via de verborgen rijken van de cruisingcultuur, duikt hij in zijn zoektocht naar intimiteit. De performance synthetiseert autobiografische sporen met de tijdloze allegorie van Peter Pan, om de complexiteit van queer identiteit te onderzoeken en te vieren. Tijdens Amsterdam Fringe 2024 werd We play so hard it hurts bekroond met de International Bursary Award.

De performance is een getuigenis van het transformatieve vermogen van veerkracht. Met zijn meedogenloze toewijding aan authenticiteit deelt Troya speels zijn avontuur.  Het stuk beweegt zich tussen performance, dans en theater en gebruikt tien matrassen als een levend decor.  
 
In het rapport van de International Bursary Award schreef de jury over We play so hard it hurts:
"Hoewel Fernando Troya’s verkenning van identiteit, seksualiteit en kwetsbaarheid persoonlijk is, wordt het nooit zelfingenomen. Integendeel, ‘We play so hard it hurts’ is een rauwe en eerlijke weergave van zijn ervaringen binnen de gay cruising scene, waarbij hij tien matrassen gebruikt om unieke visuele beelden te creëren. Troya’s achtergrond in klassiek ballet voegt extra lagen diepgang toe aan de choreografie, wat in combinatie met de scenografie het stuk op een technisch verbluffende manier tot leven brengt."
< Theaterkrant  >
< Meer over Fernando Troya >

Gesproken taal: Engels